ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ: ΕΝΘΕΟΓΕΝΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
23 Μαρτίου, 2011 § 7 Σχόλια
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ:
ΕΝΘΕΟΓΕΝΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
Τα ημερολόγια ενθεογενών εμπειριών δεν θα ακολουθούν κάποια τυπική φόρμα πολιτικού άρθρου φερ’ ειπίν. Είναι σημεώσεις από ένα παλιό τετράδιο. Δεν έχουν καν καλλιτεχνική αξία, παρά μόνον αναμνησιακή.
- Σεπτεμβριος 2008
- 3 μήνες πριν την Εξέγερση
- Ουσία: MDMA
- Άτομα: 4
- Φορά περιγράφοντα (Alex C): 2η στη ζωή του
- Ποσότητα: 1 γραμμάρο δια του τέσσερα [άτομα]
- Τα λάθη στην καταγραφή μένουν ως έχουν.
- Χώρος: Ένα μεγάλο σαλόνι στο σπίτι που νοκάζαμε
«Με το MDMA γουρλώνω τα μάτια όπως οι χορευτές εκείνοι των φυλών που εκστασιάζοντα χορεύοντας γύρω από μια εστία φωτιάς. Αυτή τη φορά όμως η φλοξ δεν έρχεται από το κάψμο ξύλων, αλλά από μία σχεδόν μή-πιστευτή εσωτερική έκρηξη συναισθημάτων του «ανήκειν», καθώς και απο κατι ηλεκτρικά απομεινάρια ορθολογιστικής σκέψης που σου λένε – έτσι θα έπρεπε να ζούσαμε.»
«Οι στιγμές που ο άνθρωπος τριπάρει με βάζουν στον πειρασμό να τις χαρακτηρίσω ως ιερές, κάτι το οποίο η πολιτικότά μου έρχεται σε σύγκρουσε μεν, αλλα αισιοδοξώ σκεπτόμενος ότι η κάθε σύγκρουση παράγει ηθικές, οι οποίες παράγουν αισθητικές, οι οποίες παράγουν πολιτικές και οι οποίες διαμορφώνουν ταυτότητες που μας χωρίζουν.
«Είναι οι στιγμές που έχει το βλέμμα του ενεργού παρατηρητή. Σαν να κάνουμε stop στην εκέλεση του αλγορίθμου των κοινωνικών σχέσεων και εξετάζουμε τον πηγαίο κώδκα.»
«Αν και μάλλον κάνω λάθος – αυτό ταιριάζει περισσότερο στο tripping των μανιταριών. Στο rollng του MDMA, το βλέμμα μοιάζει, άλλα έχει άλλη αφετηρία.»
«Είμαστε και τα 4 γυμνά. Ένα πανέμορφο όμορφο αγόρι λέει οτι η κατάσταση είναι εντελώς έκφυλη. Προηγουμένως σε ένα ξέσπασμα εκπλήξεως –ήταν η πρώτη του φορά- είπε: ‘τι μου λές ρε φίλε? Τόσο μίζερες είναι οι ζωούλες μας. Αυτό είναι καταπληκτικό….»
ΖΩΓΡΑΦΙΑ
«Με το MDMA συμβαίνει ένα –απο μηχανής- debugging στον πηγαίο κώδικα του software που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, και τρέχεις…»
«Υιοθετείς τοτέμ, περσόνα. Γίνεσαι σατανάς, διαόλι.»
«Είναι όλα σώμα. Το –κατα τους καπιταλστές- ‘IQ’ φαίνεται να αλλάζει εργοστάσιο παραγωγής, και το αναλαμβάνει η σάρκα.»
«Κρατάω κάτι πολύ ιδιαίτερο, που κανείς δεν το αντέχει καν. Όταν κοιτάζομαι με τον άλλον στα μάτια για ΠΑΡΑ πολύ ώρα (δίχως να τον αγγίζω απαραίτητα), και ‘κλειδώσετε βλέμματα’, λαμβάνει χώρα η στιγμή που για πρώτη φορά στην ζωή μου ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ την λέξη Έκσταση. ‘Έκσταση’ όχι ως την χημική ουσία, αλλά ως αυτό που χάθηκε ανα τα χρόνα. Αυτό που φυλές ανα την γη προσπελάττανε μεσω χωρών, μουσικής, μανιταρών, πολέμων, ή απλώς ζώντας μόνιμα μέσα της… Αυτό είναι το Rolling.»
«Ενω δεν υπήρξε…»
« πωωω γραφω πράγματα που ακούω και οχι σημειώσες του μυαλού μου. δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. σε λίγο δεν θα εχουμε καμμια δικαιολογία να μην χορεύουμε. Μόνον εάν είμαστε νεκροί.»
«Δεν αντιστέκεσαι. Το σώμα σου αναλαμβάνει. Ο ήχος της μουσκής πλέον δεν προσλαμβάνεται από τα αυτιά μόνο, αλλά από ολόκλξρο το σώμα.»
«Είμαστε μία κοπέλα, ένας πούστης –εγώ- και 2 όμορφα στρείτ αγόρια».
«Γυμνοι.»
«Φιλομαστε και τριβομαστε με μια αγάπη που δεν είναι στην σφαίρα της διανοήσης αν και διαβασα εχτές για την ιπτάμενη πυραμίδα πάνω από την Μόσχα. Πιστεύω στους εξωγήινους. Νιώθω ότι τώρα μας παρακολουθούν και ότι η ζωή τους είναι μόνιμα έτσι. Μας λυπούνται που πρέπει να περάσουμε τόσο πόνο για να φτάσουμε στην ωρίμανση, αλλά το κάνουν από αγάπη. Και η ώρα έρχεται. Όλα θα πάνε καλά.»
«Νιώθω λες και κρατιόμαστε αγκαλιά σφιχτά, σε μιά δίνη ηδονής ψυχεδέλειας και αρχετύπων. Και γύρω μας, το χάος.»
ΖΩΓΡΑΦΙΑ
«Όμως αλλιώς εννοώ το αρχέτυπο του MDMA και αλλιώς των μανιταριών.
«1. Το MDMA σου αφαιρεί όλα τα κοινωνικά κεκτημένα του homo sapiens και θυμόμασται το πως ήταν να είμαστε ζώα χωρίς κουλτούρα, πολιτισμό ή γραφή. Ζώα που έτυχε να τους μείνει -άγνωστο από πού- κληροδότημα μια γλώσσα, σε εμάς έτυχε τα ελληνικά και μια μακρινή ανάμνηση από μια ζωή άσκοπη και εσφαλμένη.»
«2. Τα Μανιτάρια είναι δύσκολο μονοπάτι, αν και –συγχωρέστε με- ανώτερο. Τα μανιτάρια θα είχαν το ίδιο αποτέλεσμα, ανεξαρτήτως της κουλτούρας/γλώσσας/πολιτισμού του ανθρώπου που τα τρώει. Σου δείχνουν την φόδρα του χρόνου, την φόδρα του θανάτου, την φόδρα της φόδρας, καθώς και πολλά άλλα συμπαντικά αρχέτυπα, που δεν μπορώ άλλη τεχνική να χρησιμοποιήσω για να τα διατυπώσω πέρα από φτωχή ποίηση.»
«Για ένα μέλος μιας Αφρικανικής φυλής, το MDMA είναι αχρηστο.»
«Αντθέτως, εάν έτρωγα μανιτάρια με ένα άτομο απο μιά φυλή της αφρικής, θα είχαμε τις ίδιες συμπαντικές προσλαμβάνουσες (φοδρα χωροχρόνου – άσχετη η διαφορά της αισθητικής των πολιτισμών του καθενός). Διότι είμαστε και οι 2 κάτοικοι της τρέχουσας ύλης και ενέργειας.»
ΖΩΓΡΑΦΙΑ
«Σφάλμα μεγάλο να φας μανιτάρα και να διασκεδάσεις, ή να ασχολε΄σα με κοινωνκά – τεχνοκρατικά θέματα».
«Τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις στην κοινωνική σου ζωή δεν έχουν θέση, δεν ανήκουν στην ψυχεδέλεια αυτή.»
«Σκέφτομαι υπαρξιακά θέματα, και αναγιεννέμαι μέσα από αυτή την κατάρρευση όλων των γνωστών μας σταθερών και μεταβλητών (καταρρέουν ΚΑΙ οι μεταβλητές?). Σε αυτά, σε αγαπάω για αυτό που θα περάσεις, συμπερλαμβάνεται και το ‘εγώ’ σου. Ο εαυτός σου.»
«Ξέρεις πως? Σαν ένα αντίστροφο ταξίδι μιας κουράδας που περνά απο τα σπλάχνα rewind και καταλήγει ένα φαγώσιμο αντικείμενο μπροστά σου.»
«Rolling.»
«Αλλά έλεγα για εκείνο το ‘βλέμμα’: Θέλω να φιλήσω τον άνθρωπο που το έχει φάει λόγω της ψυχεδέλειάς του, όπως δίνουμε φαγητάκι στον σκύλο μας αφού κλάψει γιατί πεινά. Για το αστέρι στο βλέμμα ενός τζάνκη όταν του δώσεις ένα ευρώ και συμπληρώσε τα λεφτά για να πάει να γίνει»
ΖΩΓΡΑΦΙΑ
«Ομως υπάρχει ένα προβληματάκι. Το ένα από τα δύο αγόρια είναι ένα πλάσμα που θέλω να του ρουφήξω όλους τους χυμούς του σαν φρούτο. Τον έγλειψα πάρα πολύ και για πρώτη φορά αισθάνθηκα σεξουαλική ηδονή και εν τέλει οργασμό στην γλώσσα μου.»
«Δεν έχω ξαναζήσει τόσο σπάνια επίπεδα επιθυμίας για έναν άνθρωπο. Μου είναι πρωτόγνωρο. Στην νηφάλιά μου ζωή έχω ζήσει το να θέλω αγάπη, έρωτα ή σεξ από κάποιον, αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχει μονάχα ένα «ΘΕΛΩ» που κορεύεται και χορτάζεται ηδονικά κάθε δευτερόλεπτο που γυμνοι ερωτοτροπουμε.»
«ΘΕΛΩ να γλείψω όλο του το σώμα και τα σάλια μου να του δώσουν ποιότητες Ιερού Ναού»
«Ακούω από την μουσική την παραίσθηση ‘η ζωή ήτανε να αλλάξει’. Επίσης με την άκρη του ματιού μου, αντικείμενα και σκιές παίρνουν ανθρωπόμορφες αισθητικές και ενέργειες σάμπως να ήμασταν περισσότεροι.»
«ΤΟΥ ΞΑΝΑΓΛΕΙΦΩ το σώμα και δεν υπαρχει πια εγκεφαλος σε κανεναν. Δεν σηκωνει συζητηση.»
«Εκκρίσεις.»
«Αν αυτό που κάνουμε ειναι Σατανικό, νιώθω τιμημένος. Αυτός που γλείφω μου θυμίζει απίστευτα έναν φίλο μου και σύντροφο που λέγεται Θάνατος. Όση ηδονή μου δίνουν τα σκοτάδια, οι σκιές, το κρύο, ο πόνος, η μοναξιά, τα αιχμηρά αντικείμενα, ο πόνος, η Υψηλή Μαγεία, η αυτοκτονία, τα τραγούδια ανάποδα, τα ουρλιαχτά μέσα στην νύχτα από βιασμό 30 Απρίλη 1986: της ημέρας που γεννηθηκα. Δυσκολευομα να αντιληφθω τι σκατα εχει παξει με την γεννα μου, την ζωη μου και οτι ολοι θα πεθανουμε αυτη τη στιγμη…»
«Το οτι θα πεθάνουμε ΟΛΟΙ –δίχως εξαιρέσεις- με γεμίζει με κύματα ευτυχίας, πληρότητας, έκστασης και χορού. Διαόλια που αυνανίζονται. Μπροστά μου αυνανίζεται ο Μπαφομέτ.»
«Μόνο κρέας και καύλα ακούω»
«Νιωθω πολύ αισιόδοξος.»
«Ο εγκέφαλος στην κοινωνία μας, απολαμβάνει το μονοπώλιο της σκέψης και απεχθάνεται τον χορό των μελών μας. Και το αντίστροφο.»
«Τώρα ακούω μια φωνή: μίλα αγόρι μου, μίλα αγόρι μου…»
«Δεν θέλω άλλο πια εγκέφαλο, θέλω αυτό που ζω τώρα να μην τελειώσει. Μόνο τότε ίσως κα να φοβηθώ τον θάνατο λίγο.»
«Θέλω => Κάνω. Και κανείς και τίποτα δεν θα μου το χαλάσει αυτό ποτέ. Θα κάνω ότι γουστάρω.»
Postmodern Resistance 
Αυτά τα σκασμένα τα «filosopher»… καλοκαίρι – παραλία – γυμνισμός, και αρκούσε μια ελάχιστη ποσότητα από δαύτα, με λίγο μέλι φυσικά, συν ένα παιδικό στρώμα θαλάσσης και τρεις λιωμένοι/ες.
Για πότε όλα τα χρώματα και οι οσμές του κόσμου συγκεντρώθηκαν σε εκείνη την παραλία, πώς αχρηστεύτηκαν μάσκες κι αναπνευστήρες και μυρίζαμε τα βράχια στο βυθό κοιτάζοντάς τα παράλληλα… Και πώς καταφέραμε μια απόσταση 5 μέτρων να την κολυμπήσουμε σε σχεδόν μία
ώρα… Και το χαμόγελο – γέλιο, εκεί να επιμένει καρφωμένο μόνιμα στο πρόσωπο…
δεν είναι αστεία πράγματα αυτά
δεν αξίζουν να γράφονται στο blog
καλύτερα να τα ψιθυρίζεις στις νυφίτσες
τι εννοείς? δεν τα εγραψα ως αστεία…
απλά όπως το διάβασα θεώρησα πως μια ιστοσελίδα δεν είναι ικανή να χωρέσει τέτοια λόγια λόγω της ελλειπτικής πνευματικής υποδομής της. λες και υπάρχουν κάποια μυστικά που διακατέχονται από την κατάρα του ανεπικοινώνητου. καταλαβαίνεις νομίζω.
Πάλι δεν κατάλαβα.
Δεν το λεω με επιθετικό τόνο, αλλα συνεχίζω να μην κατανοώ τι ακριβώς εννοείς. Μπορεί να ακούγομαι σαν ηλίθο, αλλα εννοεις ότι το blog μου (η οποιοδήποτε blog) δεν «χωρά» τετοιες εξιστορήεις λόγω της φύσεως του μέσου?
Φιλικά εννοείται,
Αλεξ
εννοώ πως όπως τα διάβασα ένιωσα πως δε χωράνε σε μια ιστοσελίδα, χάνουν την αξία τους από την αστειότητα του μέσου. λες και υπάρχουν κάποια μυστικά συναισθήματα που διακατέχονται από την κατάρα του ανεπικοινώνητου. κάπως έτσι.
τέλος πάντων ήταν γαμάτο κείμενο.
πρτφ
ρε χιλια σορρυ, η WordPress εβαλε το σχολιο σου σαν spam και τα σπαμ δεν τα κοιτω μπας και εχει γινει λαθος. Νατα λοιπον.