Ο ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ο άνθρωπος από την αρχή της ιστορίας έως και σήμερα, μειώνει όλο και περισσότερο τον ελεύθερό του χρόνο ποσοτικά, αλλά και αλλοτριώνει ποιοτικά τις στιγμές του μέσω της επανάληψης, της ρουτίνας, και της απομάκρυνσής του από τους δημόσιους χώρους.

Η καθημερινή ζωή στην μετα-μοντέρνα κοινωνία, περιλαμβάνει πρακτικές, αισθητικές αλλά και μέσα αυτοματισμού. Η επαναληπτική ρουτίνα του σχολείου, της εργασίας, των υποχρεώσεων. Η άμεση δράση-αντίδραση μεταξύ του ανθρώπου και του υπολογιστή, και η άμεση εξυπηρέτηση από το ρομπότ-εξυπηρετητή (ATM, εκδοτήρια).

Οι πρακτικές, αισθητικές, αλλά και τα μέσα αυτά του αυτοματισμού, εισάγονται και στην προσωπική σφαίρα του κάθε ανθρώπου, στην επικοινωνία του με άλλες ατομικότητες, αλλά ακόμα και στις εγκεφαλικές του διαδικασίες.

Λαμβάνει χώρα λοιπόν, ένας «προγραμματισμός» που προέρχεται από τους εξουσιαστές (οι οποίοι λατρεύουν αυτό το μοντέλο μετα-μοντέρνας σκλαβιάς) και συντηρείται/αναπαράγεται από τις κοινωνίες, εισαγόμενος και στις κοινωνικές σχέσεις.

Λογικό λοιπόν η κοινωνία και οι ατομικότητες να μην δέχονται συμβάντα, ανθρώπους και αισθητικές που ξεκουρδίζουνε την χιτλερικά μελωδική τονικότητα της συλλογικής υπόστασής μας.

Λογικό λοιπόν η ρουφιανιά, ο εθνικισμός και το βόλεμα να είναι ο μεταμοντέρνος σταυρός του κάθε αλλοτριωμένου μεταμοντέρνου «πιστού».

Λογικό λοιπόν ο χαμένος ελεύθερος χρόνος να είναι ένα μεταμοντέρνο «εκκλησιαστικό χαράτσι».

Λογικό λοιπόν, ο αυτοματισμός να είναι ο μεταμοντερνος «εκκλησιασμός» του κάθε πολίτη-πιστού.

Ας γίνουμε λοιπόν ο κόκκος άμμου στο ρολόι τους, η κατσαρίδα μέσα στο νοικοκυριό τους, η ομοφυλοφιλία στον Χριστό τους, το bug στο καλοστημένο λογισμικό τους, ώστε και να ενδυναμώσουμε την επαναστατική δυναμική της ατομικότητάς/συλλογικότητάς μας, αλλά και για να προκαλέσουμε μακελειό στην συντήρηση της μετα-μοντέρνας βιομηχανικής παραγωγής που λέγεται «πλανήτης γη».